Šampioni i početnici, majstori i kalfe, penzioneri i junoše, starosedeoci i “vatrogasci”, milioneri i sitna boranija, bivši fudblski asovi i oni koji nikada pošteno nisu ni šutnuli “krpenjaču”.
Svega, baš svega ima u tom šarenolikom selektorskom društvu, među 32 trenera koji će predvoditi nacionalne timove na predstojećem Svetskom prvenstvu u Brazilu.
Čak 14 selekcija u zemlju kafe, sambe i fudbala stiže sa “uvezenim” kormilarima, dok će na klupi predstavnike imati 19 država: najzastupljeniji su Nemci sa četvoricom trenera, po trojicu će imati Argentinci, Portugalci, Italijani i Kolumbijci, po dvojicu Francuzi i Bosanci, a po jednog Brazilci, Hrvati, Meksikanci, Australijanci, Holanđani, Španci, Englezi, Urugvajci, Nigerijci, Belgijanci, Južnokorejanci i – Gana. Posebno je interesantan slučaj Kolumbije čiji će treneri predvoditi selekcije Kostarike, Ekvadora i Hondurasa, ali će na njihovoj klupi ipak sedeti Argentinac.
U odnosu na Mundijal 2010. u Brazilu nas očekuju samo sedmorica starosedelaca, od kojih tek četvorica dolaze sa istim timovima kao pre četiri godine: branilac titule Del Boske (Španija), Lev (Nemačka), Tabarez (Urugvaj) i Hicfeld (Švajcarska), dok su dres promenili Kapelo (Rusija), Keiroz (Iran) i Rueda (Ekvador). Uz njih su mundijalsku euforiju još u karijeri osetili i Suarez (2006. sa Ekvadorom), Pekerman (2006. sa Argentinom), kao i Skolari (Brazil, pa Portugal) koji jedini, uz već pomenutog Del Boskea, zna kako se osvaja šampionska titula (2002. sa Kariokama).
Kormilar Crvene furije u karijeri je praktično osvojio sve što je mogao: na klupskom nivou dve evropske i svetsku titulu s Real Madridom, a sa Španijom je aktuelni evropski i svetski prvak! Neki su, međutim, imali mnogo više uspeha s klubovima, poput Kapela, Hicfelda (ukupno 18 pehara) i Van Gala (šampion u Holandiji, Nemačkoj i Španiji), strašne trojke koja je kao i Del Boske osvajala Ligu šampiona.
Na drugoj strani, njima će pokušati da parira mlađa garda među kojima su i pojedinci kojima je selektorska funkcija skoro prva u trenerskoj karijeri! U početnike spadaju Kovač (Hrvatska), Bo (J. Koreja), Apija (Gana), Lamuši (Obala Slonovače), dok su za širu publiku prilični anonimusi Finke (Kamerun), Postekoglu (Grk koji se sa pet godina doselio u Australiju), Sampaoli (Čile), pa čak i Argentinac Sabelja koji je pre nego što je seo na klupu Gaučosa vodio jedino Estudijantes.
Rekord Nemca Ota Rehagela koji je u Južnoj Africi predvodio Grčku u 72. godini života neće biti srušen, mada se na selektorskoj listi nalazi nekoliko stručnjaka u poznim fudbalskim godinama, veoma blizu penzije. Titulu najstarijeg poneće Urugvajac Oskar Tabarez (67), koji je sa Urusima pre četiri godine stigao do polufinala, dok će najmlađi biti 42-godišnji Francuz Sabri Lamuši na kormilu Obale Slonovače. Nekadašnji francuski reprezentativac jedan je od petorice selektora sa stažom od tek sedam-osam meseci, dok je potpuna suprotnost Nemac Joakim Lev koji se na čelu Pancera nalazi još od 2006. godine.
Među selektorima je i popriličan broj bivših uspešnih fudbalera koji su nastupali na Svetskim prvenstvima: Korejac Bo i Belgijanac Vilmots upisali su čak četiri mundijalska nastupa, pa zatim Italijan Kapelo, Bosanci Sušić i Halilhodžić (u dresu tadašnje Jugoslavije), Nigerijac Keši, Portugalac Bento, dok su Dešan (Francuska) i Klinsman (Nemačka) u igračkoj karijeri čak osvajali titulu!
Real Madrid, Bajern i Juventus mogu da se pohvale da među selektorima imaju po čak trojicu bivših stručnjaka: Madriđane su predvodili Kapelo, Keiroz i Del Boske, Bavarce Hicfeld, Van Gal i Klinsman, a Juventus Zakeroni, Dešan i Kapelo. A ako je verovati statistici i tradiciji, uspeh ne mogu da očekuju reprezentacije koje imaju strane stručnjake jer nikada nijedna selekcija nije osvojila titulu sa “legionarom”!
U predvečerje Mundijala selektori mogu da se nadaju slavi, ali samo retki i bogatoj zaradi. Sa godišnjim primanjima od 7.800.000 evra Fabio Kapelo je ubedljivo najplaćeniji kormilar jednog nacionalnog tima, ujedno i jedini u TOP 10 na planeti. Daleko iza Don Fabija su Englez Hodžson sa 3.500.000 evra po sezoni, Prandeli sa tri miliona, dok Visente Del Boske, evropski i svetski šampion godišnje zarađuje 2.350.000 evropskih novčanica. Šta tek reći za stručnjake sa ovih prostora, Hrvata Niku Kovača sa godišnjomplatom od 120.000, odnosno Safeta Sušića koji je postigao istorijski uspeh i Bosnu prvi put odveo na Mundijal iako mu je bankovni račun na kraju godine „deblji“ za samo 70.000 evra!
Svega, baš svega ima u tom šarenolikom selektorskom društvu, među 32 trenera koji će predvoditi nacionalne timove na predstojećem Svetskom prvenstvu u Brazilu.
Čak 14 selekcija u zemlju kafe, sambe i fudbala stiže sa “uvezenim” kormilarima, dok će na klupi predstavnike imati 19 država: najzastupljeniji su Nemci sa četvoricom trenera, po trojicu će imati Argentinci, Portugalci, Italijani i Kolumbijci, po dvojicu Francuzi i Bosanci, a po jednog Brazilci, Hrvati, Meksikanci, Australijanci, Holanđani, Španci, Englezi, Urugvajci, Nigerijci, Belgijanci, Južnokorejanci i – Gana. Posebno je interesantan slučaj Kolumbije čiji će treneri predvoditi selekcije Kostarike, Ekvadora i Hondurasa, ali će na njihovoj klupi ipak sedeti Argentinac.
U odnosu na Mundijal 2010. u Brazilu nas očekuju samo sedmorica starosedelaca, od kojih tek četvorica dolaze sa istim timovima kao pre četiri godine: branilac titule Del Boske (Španija), Lev (Nemačka), Tabarez (Urugvaj) i Hicfeld (Švajcarska), dok su dres promenili Kapelo (Rusija), Keiroz (Iran) i Rueda (Ekvador). Uz njih su mundijalsku euforiju još u karijeri osetili i Suarez (2006. sa Ekvadorom), Pekerman (2006. sa Argentinom), kao i Skolari (Brazil, pa Portugal) koji jedini, uz već pomenutog Del Boskea, zna kako se osvaja šampionska titula (2002. sa Kariokama).
Kormilar Crvene furije u karijeri je praktično osvojio sve što je mogao: na klupskom nivou dve evropske i svetsku titulu s Real Madridom, a sa Španijom je aktuelni evropski i svetski prvak! Neki su, međutim, imali mnogo više uspeha s klubovima, poput Kapela, Hicfelda (ukupno 18 pehara) i Van Gala (šampion u Holandiji, Nemačkoj i Španiji), strašne trojke koja je kao i Del Boske osvajala Ligu šampiona.
Na drugoj strani, njima će pokušati da parira mlađa garda među kojima su i pojedinci kojima je selektorska funkcija skoro prva u trenerskoj karijeri! U početnike spadaju Kovač (Hrvatska), Bo (J. Koreja), Apija (Gana), Lamuši (Obala Slonovače), dok su za širu publiku prilični anonimusi Finke (Kamerun), Postekoglu (Grk koji se sa pet godina doselio u Australiju), Sampaoli (Čile), pa čak i Argentinac Sabelja koji je pre nego što je seo na klupu Gaučosa vodio jedino Estudijantes.
Rekord Nemca Ota Rehagela koji je u Južnoj Africi predvodio Grčku u 72. godini života neće biti srušen, mada se na selektorskoj listi nalazi nekoliko stručnjaka u poznim fudbalskim godinama, veoma blizu penzije. Titulu najstarijeg poneće Urugvajac Oskar Tabarez (67), koji je sa Urusima pre četiri godine stigao do polufinala, dok će najmlađi biti 42-godišnji Francuz Sabri Lamuši na kormilu Obale Slonovače. Nekadašnji francuski reprezentativac jedan je od petorice selektora sa stažom od tek sedam-osam meseci, dok je potpuna suprotnost Nemac Joakim Lev koji se na čelu Pancera nalazi još od 2006. godine.
Među selektorima je i popriličan broj bivših uspešnih fudbalera koji su nastupali na Svetskim prvenstvima: Korejac Bo i Belgijanac Vilmots upisali su čak četiri mundijalska nastupa, pa zatim Italijan Kapelo, Bosanci Sušić i Halilhodžić (u dresu tadašnje Jugoslavije), Nigerijac Keši, Portugalac Bento, dok su Dešan (Francuska) i Klinsman (Nemačka) u igračkoj karijeri čak osvajali titulu!
Real Madrid, Bajern i Juventus mogu da se pohvale da među selektorima imaju po čak trojicu bivših stručnjaka: Madriđane su predvodili Kapelo, Keiroz i Del Boske, Bavarce Hicfeld, Van Gal i Klinsman, a Juventus Zakeroni, Dešan i Kapelo. A ako je verovati statistici i tradiciji, uspeh ne mogu da očekuju reprezentacije koje imaju strane stručnjake jer nikada nijedna selekcija nije osvojila titulu sa “legionarom”!
U predvečerje Mundijala selektori mogu da se nadaju slavi, ali samo retki i bogatoj zaradi. Sa godišnjim primanjima od 7.800.000 evra Fabio Kapelo je ubedljivo najplaćeniji kormilar jednog nacionalnog tima, ujedno i jedini u TOP 10 na planeti. Daleko iza Don Fabija su Englez Hodžson sa 3.500.000 evra po sezoni, Prandeli sa tri miliona, dok Visente Del Boske, evropski i svetski šampion godišnje zarađuje 2.350.000 evropskih novčanica. Šta tek reći za stručnjake sa ovih prostora, Hrvata Niku Kovača sa godišnjomplatom od 120.000, odnosno Safeta Sušića koji je postigao istorijski uspeh i Bosnu prvi put odveo na Mundijal iako mu je bankovni račun na kraju godine „deblji“ za samo 70.000 evra!
